De laatste week.....tijd vliegt!!

Hey lieve allemaal!!

Het heeft even een poosje geduurd maar hier dan nog weer een blog vanuit het verre Vietnam. Waarschijnlijk wordt dit mijn laatste blog die ik vanuit hier ga schrijven, maar dit zal ik straks nog wel even toelichten:P

Ten eerste bedankt voor al jullie lieve reacties, dit geeft ook wel weer kracht en energie om door te gaan!

Vorige week donderdag en vrijdag weer op het vrijwilligerswerk de "dagelijkse dingetjes" gedaan. Dit houdt in dat we `s ochtends helpen met wassen (op de maandag, woensdag en vrijdag), voeden en daarna even lekker aandacht geven en spelen met de kids...lekker mee naar buiten nemen, in het gras zitten en genieten van dat zij genieten. Meestal is het dan zo rond 11.00 dat we de kinderen weer terug moeten brengen naar de gebouwen zodat ze hun siesta kunnen houden (of...de staff kan siesta houden;)). Als wij dan terug lopen naar onze "rustruimte" lopen we soms nog even bij de baby`s naar binnen, waar we altijd wel kunnen helpen met flesjes geven of baby`s troosten/aandacht geven! Zo rond de middag nemen we zelf even pauze en praten we over de les die we `s middags zullen geven in ons nieuwe klaslokaal aan de oudere, "betere" kinderen. Van 14.00-15.00 gaan we vervolgens les geven en helpen we de kinderen hierbij, we proberen altijd wat "creatiefs" met wat "educatiefs" te combineren, zodat ze ook lekker kunnen kleuren bijvoorbeeld. En het is zo`n mooi gezicht om te zien hoe die kinderen daar met hun beperking nog zo handig zijn met wascokrijtjes en stiften bijvoorbeeld. Zo iis de vorige week op het vrijwilligerswerk eigenlijk omgevlogen.

Donderdag nog wel weer een rare situatie meegemaakt wat ik toch nog even wil vermelden. Ik werd door de staff naar binnen gewenkt om te vragen of ik wilde helpen met luiers verschonen. Ik had geen flauw idee hoe dit moest, dus even snel geleerd (doek waar dan een spijkerbroek ingaat en dit wordt omgeknoopt..). Toen we hiermee bezig waren kwam er ook een man die bij de oudere mensen woont in het centrum. Deze man begon zonder reden een kindje te slaan, terwijl hij de rook van de sigaret uitblies in het gezicht. Dit zag ik en toen werd ik wel heel boos, hij trok zich er niets van aan maar gelukkig zag de staff het ook en grepen zij in door de man weg te sturen....zoiets moet toch niet kunnen? Ben benieuwd wat mijn invloed hier op was......Hopen dat de staff doorkrijgt dat dit soort dingen gewoon echt NIET kunnen en dat er nog wat aan kan veranderen...

Marije en ik waren vorige week een beetje verslaafd aan het spelletje Uno, wat we dus de vrijdagavond (tot laat) hebben gespeeld. De volgende ochtend konden we dan ook heerlijk uitslapen want we hadden pas om 12.30 ontbijt/lunch besteld in het hotel. Na de lunch zijn Marije en ik samen gaan wandelen, we waren namelijk wel nieuwsgierig wat er allemaal achter de rijstvelden lag die wij alleen maar vanaf de fiets zagen. We fietsten altijd langs een paadje bij het meer wat we graag eens wilden aflopen om te kijken waar dit naar toe ging....dus zo gezegd zo gedaan! We zijn gaan wandelen, hebben nog een kip de hongerdood ingeleid...tsjah sorry...maar de kip schrok zo van ons dat hij over het water wilde vliegen (wat hij dus niet kon) en tegen de oever van de overkant aanvloog....en daar bleef zitten en waarschijnlijk nooit meer weg komt. Maar goed, wij maar weer verder gelopen over het paadje en af en toe eens een afslag genomen. Dan kom je er toch achter hoe mooi Vietnam pas is en dat je lopend veel meer ziet dan op de fiets! De wandeling was heel mooi, tussen de rijstvelden door, langs allemaal huisjes waar mensen natuurlijk geen "toeristen" verwachten en dan kom je uiteindelijk weer op een asfaltweg die je dus niet kent....en dan? Dan ga je ietwietwaait doen en besluit je rechtsaf te gaan wat gelukkig goed was:) Na een poosje lopen herkenden we de weg waarover we altijd fietsen naar het vrijwilligerswerk dus wisten we weer hoe we terug konden naar het hotel. 2,5 uur later en een hele mooie wandeling rijker kwamen we weer terug bij het hotel. (wat moet je anders doen he:P) Ik had de afgelopen dagen erg veel last van jeuk op mijn benen. Bij het vrijwilligerswerk schijnt een een of ander beestje te zitten wat je kan bijten en waardoor ik dus allemaal kleine, heel erg jeukende bultjes op m`n benen had. Aagezien de rest hier ook last van had, was onze azaron ook zo op dus moesten we een alternatief verzinnen.....tandpasta! Dus elke avond en morgen en wanneer we jeuk hadden, benen ingesmeerd met tandpasta...wat ze hier allemaal toch wel heel erg raar vonden!

Zondagmorgen wel een wekker gezet omdat we hadden gepland om naar het BaVi National Park te gaan, iets wat werd omschreven in onze papieren als "een leuk uitstapje voor het weekend". Om 9.30 stond de taxi klaar en werden we voor het nationale park uitgezet, ticket kopen en dan maar gaan lopen omdat er een asfaltweg was waar we heen konden. In de lonelyplanet stond dat het ongeveer 30 minuten lopen was naar de top van de berg vanaf waar je een mooi uitzicht zou hebben. Dus wij maar lopen en afwachten totdat we iets zouden tegenkomen. Na ongeveer een half uur lopen kwamen we bij een splitsing naar een cactuspark, een palmbomenpark of een bamboepark. We kozen eerst voor het cactuspark, wat vlak bij de splitsing was. Hier even gekeken en er waren dus allemaal cactussen, op zich wel grappig om even te zien. Na wat foto`s weer terug gelopen en de splitsing genomen naar het bamboepark. Dit ging al veel steiler omhoog, de berg op en we dachten dat we op de goede weg zaten naar de top van de berg. Het pad werd alleen steeds nauwer en het leek alsof er in geen jaren meer toeristen/mensen waren geweest. Nog even verder gelopen en toen konden we helemaal het pad niet meer vinden, laat staan dat we er nog door konden.....en aangezien we maar met z`n vieren waren en we geen gids ofzo mee hadden leek het ons ook niet verstandig om verder te gaan...je weet immers maar nooit met dieren die hier allemaal leven. Dus weer terug gelopen en toen was ik blij dat we terug liepen want ik zag heel snel nog een (grote)slang weggaan. We hebben vervolgens nog wat rondgelopen bij het park, het uitzicht zou heel mooi KUNNEN zijn, als ze het park wat meer onderhielden. Het was allemaal zo dicht gegroeid dat je door de bomen het uitzicht niet meer zag:P Dus maar weer terug gelopen naar de uitgang, een taxi aangehouden en weer terug gegaan naar het hotel. Verder de dag eigenlijk niet zo heel veel meer gedaan, wat gelezen en de nintendo-ds van Marije en van mij aan elkaar gekoppeld zodat we samen Mario-kart konden spelen.

Maandag weer vol nieuwe energie naar het vrijwilligerswerk. Anita en Bertine (reisgenoten) hadden vanmorgen om 10.00 een gesprek met de directie/staff en de reisorganisatie over de gang van zaken op het centrum. Uit dit gesprek zijn gelukkig wel wat punten aan de orde gekomen die veranderd gaan worden op het centrum! Zo wordt de gehandicapte jongen (uit mijn vorige blog) die de andere kindjes verschoond van de groep afgehaald en gaat de staff dit zelf doen (logisch voor ons, maar niet voor hun). Verder is er verteld dat de staff de kinderen niet zo mag "mishandelen", dus maar afwachten wat dit voor resultaat gaat hebben. In totaal heeft het gesprek 3 uur geduurd dus nu hopen dat dit ook zichtbaar gaat worden!!! in ieder geval worden er naar ons even geen vrijwilligers meer heen gestuurd voordat de reisorganisatie een aantal punten heeft onderzocht...dit is ook wel weer dubbel omdat de kinderen hier de dupe van worden. Maar het is ook wel duidelijk dat er iets moet veranderen en misschien gaan ze dit nu zelf meer beseffen als er geen vrijwilligers meer komen. Verder heb ik maandagmiddag een les gegeven over "kleuren" in het engels...valt niet mee hoor, om voor een klas te staan....haha! Dus respect voor je Esther;) en andere pabo-mensen:P Maar goed...nu kan ik hier ook over meepraten! Terwijl we in de klas bezigwaren kwam er opeens een televisieploeg binnen van een Vietnamnese nieuwszender....Voor ons dus onduidelijk wat zij allemaal wilden dus gingen we gewoon verder met de les, hebben we nog even hoofd, schouders, knie en teen gedaan voor de camera..wie weet worden we hier dus nog beroemd!

Toen we maandag thuis waren voelde ik me al beetje rillerig worden, zere spieren en hoofdpijn...en aangezien Marije vorige week ook ziek is geweest was ik er al bang voor toen ik me zo ging voelen. En het werd dus inderdaad een griep(je)...waardoor ik dinsdag en woensdag niet naar het centrum ben geweest. De hele dag op de hotelkamer geweest, veel geslapen en wat met m`n nintendo gespeeld (toch wel handig zo`n ding:P).

Donderdagmorgen kwam ik erachter wat conditie eigenlijk is als je ziek bent geweest...niks dus, wat een fietstocht, echt zwaar! Toen we op het centurm waren viel het ons op dat iedereen gewoon in een dikke winterjas liep, sommigen hadden zelfs een muts op, handschoenen aan en een sjaal om....en daar lopen wij dan in onze (kuit)broek met hempjes....en zij daar maar vragen of het niet veel te koud hadden..haha! verder op het centrum weer geholpen met eten geven. Daarna zag ik een rolstoel staan en heb ik een kindje meegenomen in een rolstoel en wat door het centrum geduwd (met 2 lekke banden aande rolstoel)...helemaal leuk voor dit kindje! Verder nog wat gespeeld met de kinderen en de baby`s helpen flesje geven. Er waren ook 4 nieuwe babytjes binnengebracht van amper een paar dagen oud, dan denk je wel even...wie doet nou zoiets!! Zulke mooie kindjes.......In de middag even overlegd wat we met de les gingen doen, die Marije en ik samen zouden gaan geven. Bertine was namelijk ook ziek en Anita en Adine gingen naar een schooltje verderop kijken, waarvan een lerares heeft aangeboden om 2 uur per dag vrijwillig les te komen geven in "ons" klaslokaal...aardig he! Ik besloot om nog niet mee te gaan helpen voeden in de middag omdat ik nog wel erg moe was, dus ben ik terug gefietst naar het hotel, even gedouched en nog wat geslapen. Om 17.30 hebben we gegeten en om 18.00 zijn Marije en ik samen in een taxi naar Son Thay gegaan, naar de supermarkt en naar een internetcafe om m`n mailtjes te checken en alvast een deel van deze blog te schrijven.

Vrijdagmorgen weer op de fiets naar het vrijwilligerswerk, vloog de ketting van de Marije`s fiets eraf...dus samen weer een ketting op een fiets gezet:) Verder weer geholpen met voeden, wassen en met de kinderen gespeeld. Toen we bij de kinderen zaten schrokken we wel even want er kreeg een kindje een epileptische aanval, heel sneu! Dus daar even bij gezeten totdat hij uiteindelijk in slaap viel. Daarna zelf middagpauze gehouden en `s middags in het lokaal met de kinderen geknutseld met vouwblaadjes knippen en vouwen. Om 15.00 kwam de lerares weer die de kinderen graag les wilde geven, dus hebben wij snel opgeruimd en zijn naar het hotel gegaan om het weekend te vieren. Het was nog zulk mooi weer dat Marije en ik het zonde vonden om al op de hotel kamer te gaan zitten zodat we besloten om een laken uit de kast te halen en naar het meer te gaan. Hier hebben we een poos gezeten totdat het kouder werd en zijn we terug gegaan naar het hotel! Zo lekker bij het meer zitten, lekker rustig en heel mooi uitzicht...genieten! Verder de avond nog een boek uitgelezen, even met thuis gebeld en nog UNO gespeeld!

Zaterdagmorgen hadden we de wekker om 9.00 gezet en gingen we om 9.30 ontbijten. Om 9.45 zaten we op de fiets naar Son Thay, 20 km verderop.In Son Thay zijn we even naar de supermarkt geweest, geld gehaald en vervolgens naar het internetcafe gegaan waar ik nu dus zit om deze weblog te typen.

Wat nog wel leuk is om te vertellen is dat we druk bezig zijn om matrassen te regelen voor het centrum. We liepen al wel een poos rond met het idee om nog iets te kopen voor het centrum, om nog wat "goeds" achter te laten. Toch is het nog wel lastig om dan tot een goed iets te komen wat je wilt geven omdat je wilt dat de kinderen er echt iets aan hebben en niet de staff. De vorige groep heeft bijvoorbeeld 2 nieuwe wasmachines achtergelaten, waar de staff nu hun eigen kleren mee wast, terwijl de was van de kinderen nog gewoon "met de hand" wordt gedaan. Het leek ons een goed idee om (met dank aan de bijdragen vanuit Nederland) matrassen aan te schaffen voor de grote boxen waar de kinderen in liggen. Deze keuze hebben we eigenlijk om meerdere redenen gemaakt. Ten eerste omdat het natuurlijk comfortabeler is voor de kinderen om op een matras te liggen in plaats van op ijzeren latjes. Ten tweede is het ook een stuk veiliger voor de kinderen. Er zijn veel spastische kinderen, die veel stoten en zich hierdoor zelf bezeren, denk bijvoorbeeld aan hoofdbonken. En tot slot ook gezien de omgangswijze van de staff met de kinderen. De kinderen worden vaak in de box "gegooid", waar ze zich soms ook bij verwonden. Als ze nu in de box "gegooid" zouden worden, bezeren ze zich hopelijk een stuk minder. De beslissing voor het aanschaffen van de matrassen was dus gemaakt maar dan moet dit nog worden uitgevoerd. Hiervoor hebben we veel contact gehad met de coordinator van het vrijwilligerswerk van onze reisorganisatie. Zelf komen we namelijk niet ver als we dit willen duidelijk maken op het centrum omdat er helemaal niemand engels spreekt (zelfs geen woordje). Na veel heen en weer gebeld is het dan nu duidelijk dat we 17 matrassen willen gaan aanschaffen voor de grote boxen op het centrum. Hiervoor moeten Marije en ik aankomende maandag wel zelf naar Hanoi reizen om daar met de coordinator de matrassen te gaan kopen (zij heeft ze al wel besteld dus hopen dat het de goede zijn....). Aankomende maandag vertrekken Marije en ik om 7.30 van het hotel, hier nemen we de lokale bus naar de hoofdstad Hanoi, 2 uur reizen met de bus. In Hanoi komen we aan op een groot busstation vanaf waar we de taxi moeten nemen naar het kantoor van de reisorganisatie. Daar is de coordinator ook, die vervolgens met ons mee gaat naar de fabriek waar de matrassen zijn gemaakt (vrijdag besteld). Als het goed is, heeft de coordinator ook een vrachtwagentje geregeld voor ons, die ons dan (en ik hoop de matrassen) weer mee terug neemt naar het vrijwilligerswerk waar we vervolgens de matrassen kunnen afleveren. Op zich dus wel een spannende dag maandag...hopen dat alles loopt volgens plan en dat de matrassen goed zijn!

Verder hebben we voor morgen nog niet zoveel plannen. In ieder geval wordt dat lekker uitslapen en daarna misschien nog even wat wandelen in de omgeving. De planning voor maandag hebben jullie hierboven al kunnen lezen. Dinsdag zijn we al voor de laatste dag op het vrijwilligerswerk.Er komt die dag nog weer een tolk van de reisorganisatie langs om eventueel nog antwoord te geven op onze vragen of om nog wat te communicerenmet de mensen op het centrum. Verder komt zij ook om te helpen "afscheid nemen", zodat het goed vertaald wordt. Dus eigenlijk zijn we nog maar 1 dag echt aan "het werk" op het centrum. Marije en ik hebben in de planning om, als het weer ook meezit, dinsdag lopend naar het centrum te gaan...zodat we de omgeving nog eens rustig op ons kunnen laten inwerken en voor de laatste keer kunnen genieten van de mooie omgeving hier! Dinsdagavond wordt het dan tassen pakken en opruimen!

Woensdagochtend worden we opgehaald bij ons hotel en worden we weer naar Hanoi gebracht. Hier gaan we onze "grote bagage" achterlaten in het hotel waar we het weekend ook zullen verblijven (en waar we tijdens onze tijd in Hanoi ook verbleven). Woensdagavond stappen we weer op de trein die ons naar Sapa zal gaan brengen, waar we donderdagmorgen vroeg in de ochtend aan zullen komen. Sapa is een bergdorpje in het noordwesten van Vietnam en het is de startplaats van vele trekkings door het gebied heen. Sapa schijnt een heel erg mooi gebied te zijn met zowel natuur als cultuur (veel bergstammen). Het is dus heel leuk dat we onze reis op deze manier nog kunnen gaan afsluiten, nog even wat zien van het land en genieten van al het mooie wat Vietnam te bieden heeft. Vrijdagavond stappen we weer op de nachttrein terug naar Hanoi, waar we zaterdag vroeg in de morgen zullen aankomen.

Tsjah...en dan, dan hebben we nog 2 dagen om in Hanoi te bivakkeren en te genieten van het lekkere eten daar...en het lekkere drinken. Ze hebben er bijvoorbeeld zoveel verschillende soorten verse fruitshakes dat mijn vitaminen in dat weekend vast behoorlijk op peil komen, zo lekker! Verder deze laatste 2 dagen nog wat door Hanoi slenteren en ons voorbereiden op de terugreis.

En dan is het volgende week maandag echt tijd om terug te gaan naar Nederland!! We vliegen om 10.45 vanaf Hanoi en zullen dan om ongeveer 13.30 landen in HongKong. Hier is het namelijk nog weer een uur later (7 uur verschil met Nederland) dus we zitten ongeveer 1.45 uur in het vliegtuig. In HongKong moeten we wachten tot 0.30 `s nachts voordat we in het vliegtuig kunnen stappen terug naar Nederland....dit wordt dus nog wel even een lange zit maar goed. Als we in het vliegtuig stappen moeten we nog 13 uur stil zitten en kunnen we er om 6.20 Nederlandse tijd weer uit op dinsdag 17 november!!

Maar goed...dit is nu pas over een week, ik ben hier nu nog lekker in Vietnam en geniet nog van elk moment hier! Toch is dit wel mijn laatste blog wat ik schrijf vanuit Vietnam omdat de aankomende week veel dingen op het programma staan en een lange blog daar even niet tussen past...de laatste blog schrijf ik wel vanuit Nederland!

Lieve mensen, nogmaals heel erg bedankt voor al jullie lieve reacties op mijn vorige blog! Ik ga er nu een eind aan maken omdat ik had beloofd een korte blog te schrijven (wat dus weer niet is gelukt:(). Jullie allemaal heel veel succes met alles wat jullie daar moeten doen en vooral...GENIET ERVAN!!!

En tot over een dikke week (K)

veel liefs Krista