en dan nu....mijn verhaal over het rondreizen!

Hallo lieve mensen! Zo...nu is er even tijd om ook mijn ervaringen te vertellen over de afgelopen dagen, misschien hebben jullie al op de site van Marije of Bertine gekeken maar ik heb hier natuurlijk ook mijn eigen verhaal over te vertellen...dus laat ik daar dan maar eens mee beginnen....

vrijdag:
De vorige keer dat ik mijn blog typte was ik net weer van de Halong Bay en ging ik `s avonds naar de Waterpoppenshow. Nou, de waterpoppenshow was leuk om te zien maar een uurtje was lang genoeg. Er waren van die poppen aan touwtjes (Marjorettes??) alleen werden deze poppen nu voortbewogen in een grote bak met water. Er werd live muziek bij gespeeld door een orkestje, waarvan de mensen allemaal erg chagarijnig keken...mooie vrolijke bedoeling was het daar dus:P Maar het was wel leuk om een keer mee te maken, van dat typische Vietnamnese "gejank" en het hoort nou eenmaal bij Hanoi beweert men.....dus kan ik daar ook over meepraten :) Toen de show was afgelopen zijn we naar het hotel gegaan, we wilden niet te laat naar bed omdat we ook nog een trektocht voor de boeg hadden....Toen Gaby en ik in bed lagen zei ze "je wil niet weten wat er onder je bed loopt", bleek het dus een hagedis te zijn met een beest in z`n bek...ik heb hem zelf niet gezien maar toen ik hem wilde vangen was hij weg....bah, dus wij maar heel hard op de grond stampen in de hoop dat hij weg zou gaan...waarschijnlijk heeft het wel geholpen omdat ik niks heb gevoeld tijdens m`n slaap:P

zaterdag:
De volgende dag gingen we dus beginnen aan onze trektocht...we moesten om 8.30 klaarstaan dus hadden om 7.45 afgesproken om te ontbijten. Om 8.30 was onze lieve gids Mi er met de 'driver' van de bus...en konden we beginnen aan onze rit van 130 km, waar we ongeveer 4 uur over zouden gaan doen....Maar goed, het busje is gelukkig voorzien van airco en was buiten zoo warm dat het wel fijn was om even lekker in de bus te kruipen...We reden eerst door het drukke Hanoi en later over de " gevaarlijkste weg" van Vietnam (heel fijn om te weten, vooral omdat het verkeer hier ook zo goed is georganiseerd...;)) Maar goed, gelukkig gingen de eerste 2 uur nog redelijk snel voorbij....ja, inderdaad de eerste 2 uur want op een gegeven moment maakte de bus een beetje een raar geluid en trapte de driver op de rem...hij kijken en wat bleek nou....we hadden een lekke band:S Dus daar sta je dan, busje vol toeristen met een lekke band. Maar goed, de krik was niet aanwezig of kapot alleen was er wel een reserverwiel...en wat papa mij gelukkig heeft geleerd is dat je, als je je band wil verwisselen je ook een goede krik nodig hebt:P Dus de driver is gaan lopen en even later kwam hij langs achterop een brommer en nog even later kwam hij terug met twee vietnamnese mensen en....jaja een krik:D Dus die mannetjes hebben zich helemaal in de brandende zon in het zweet gewerkt voor onze band maar gelukkig was het met een half uur al klaar....zo snel kan de ANWB in Nederland niet werken (tenminste niet toen ik een klapband had in Coevorden.....). We vervolgenden onze weg, dwars door de bergen en kwamen uiteindelijk om ongeveer 13.00 aan in Ma Chau, waar we een lunch zouden hebben. We hadden een lunch in een 'thais huis', dit is een huis waar onderin de dieren enzo leven en bovenin wordt geleefd door de mensen.......en de schoenen moeten uit als je naar boven gaat. Je zit op kussentjes op de vloer, wat wel wat had....De lunch werd bereid door onze kok, die ook tijdens de trektocht met ons mee zal gaan om te koken....Na de lunch gingen we weer in het busje en reden we naar een plek vanaf waar de trektocht zou gaan starten....

Vanaf het startpunt was het 4 km lopen, toen we net vertrokken kwamen we al in het dorpje waar de kindjes ons tegemoet kwamen, ze hebben daar allemaal al byebye geleerd en vinden het heel leuk om te zwaaien naar Westerse mensen...en wij natuurlijk naar hun. Als je ze op de foto wilde zetten dan moest je dit wel eerst even vragen omdat dit wel zo beleefd is, sommige kindjes laten namelijk ook duidelijk merken dat ze het niet leuk vinden om op de foto gezet te worden en dat moet je respecteren, ze moeten namelijk geen negatief beeld krijgen van toeristen. Na het eerste dorpje liepen we meer het bos in en begon de klim...dit was wel een zwaar stukje lopen, dichtbegroeide paadjes en losse stenen en behoorlijk stijl omhoog lopen......Na ongeveer een uur hadden we de zwaarste klim gehad en kwamen we uit bij een wat breder pad wat ook voor brommers gebruikt wordt. Na een korte pauze gingen we over dit pad verder naar het eerste overnachtingsdorpje, gelukkig liepen we van de berg af.....in het overnachingsdorpje aangekomen viel het gelijk op dat de mensen daar nog hun eigen " kledingsstijl" hadden, heel mooi om te zien....de mensen in dit dorpje (Hang Gia) waren heel verlegen en wisten zich eigenlijk niet goed een houding te geven tegenover toeristen, ze verstopten zich dan ook in de huizen als wij eraan kwamen met ons fototoestel.....Nadat we onze spullen bij ons "gastgezin" hadden gezet, gingen we het dorpje nog even verkennen. Er kwamen ook hier weer kindjes naar ons toe rennen waarmee we op de foto gingen...De kindjes vinden het heel leuk als je de gemaakte foto laat zien, kunnen ze erg hard om lachen! Mi, onze gids vertelde ons dat de meisjes uit het dorp soms op hun 13e of 14e al moeten trouwen met een jongen uit het dorp. Een dochter van het gastgezin bijvoorbeeld was 17 en in verwachting van haar 2e kindje. Nadat we terug waren van het dorp verkennen konden we even "chillen" in onze slaapkamer (8 mensen bij elkaar op een matje) en daarna stond het eten voor ons klaar wat de kok voor ons had gemaakt, heel lekker!! Ze zijn er erg zuinig op hun stroom dus om 20.30 ging het licht al uit en konden we gaan slapen.

zondag:
Ondanks de dunnen matjes heb ik toch heerlijk kunnen slapen! Af en toe wakker van de baby in het huis, de honden die aansoegen of de koeien:P Om 6.45 werden we weer gewekt en om 7.00 hadden we ontbijt, die kok had brood gemaakt met een gebakken ei en een kaasje...heel lekker! Om 8.15 begonnen we aan onze wandeling van 18 km. Het eerste stuk ging over een redelijk breed pad dus dat ging nog wel, daarna gingen we echt het begroeide bos in. We liepen de hele tijd bergafwaards en op hele smalle paadjes langs een afgrond. Sommige stukjes waren erg glad en stijl dus sommigen gingen geregeld onderuit......(gelukkig ik niet :$). Na ongeveer 1,5 uur door het begroeide bos lopen kwamen we weer bij een dorpje, waar het pad weer wat breder werd maar waar we ook weer meer in de zon kwamen te lopen...flink zweten dus...maar het was het allemaal zeker waard, het uitzicht was ZO MOOI! Zo`n mooie omgeving tussen al die rijstvelden en die dorpjes en alle aardige mensen die je begroeten....ze lachten ons gewoon uit, hun met hun zware manden op de rug en simpel naar beneden lopen...en wij met een "lichte" rugzak stuntelend naar beneden....tsjah.....Om 11.30 waren we bij een huis waar de kok een lunch voor ons ging klaarmaken, ze hadden daar hangmatten liggen dus konden we tussendoor even bijkomen....en lekker noodles eten waar je dan ook wel zin in hebt naar zo`n wandeling...het zitten was heerlijk...totdat, we weer in de benen moesten komen! Vanaf dit huis kon je ook eventueel een brommerrijder huren die je dan verder bracht naar de eindbestemming maar dit deed ik niet....waar je aan begint moet je immers ook afmaken....Dus wij na het eten om 13.15 weer stoer in de benen om onze weg te vervolgen. Het laatste stuk konden we over een kleipad lopen, wat alleen gebruikt kon worden als het droog weer was...dit liep al wel een stuk beter omdat het niet meer zo steil naar beneden liep...Uiteindelijk waren we om ongeveer 14.00 al bij het tweede gastgezin. Hier werden we begroet met zelfgemaakte groene thee van een boom uit de tuin en konden we de wandelschoenen omruilen voor slippers:D Vanaf hier heb ik ook even met thuis kunnen bellen, fijn om te horen dat daar ook alles goed gaat! Toch wel een raar idee dat er zo`n grote afstand tussenzit maar je dan toch gezellig met elkaar kunt praten!! Na het bellen heb ik me lekker kunnen douchen (noujah, lekker...je moet maar denken dat die mensen ook zo douchen en dat het voor mij gelukkig maar 1x is en je er in iedergeval van opfrist:P). Het tweede huis waar we overnachten was ook een huis met boven een leefgedeelte dus er werden hier ook matjes op de grond gelegd om op te slapen...heel comfortabel dus voor mensen die niets zijn gewend en 18 km hebben gelopen...maar goed, misschien ook maar goed dat we moe waren want heb toch goed kunnen slapen. Om 18.30 hadden we avondeten wat de kok weer goed had klaargemaakt, tijdens het avondeten kwam het gastgezin ook met eigen gemaakte rijstwijn. Dit is wijn wat je naar binnen moet "atten", dus het is voor onze begrippen eigenlijk geen wijn....na 4 adjes hebben we het opgegeven omdat het werkelijk in je keel brand! en we de volgende dag nog weer moesten gaan lopen.....Na het eten hebben we nog weer gepest met onze gids Mi en hebben we foto`s laten zien van thuis! En laat ik daar nou net een heeeeeeel mooi boekje van hebben gekregen! Erg leuk om dat te laten zien!!

Maandagmorgen werden we om 7.00 gewekt en had de kok lekkere pannenkoeken voor ons gemaakt, waar we dan honing en banaan op konden doen voor de smaak dus we hadden weer een goede bodem voor de laatste dag wandelen van 8 km. Om 8.15 liepen we weg van ons gastgezin. We liepen gelukkig over een breed kleipad. Omhoog en vlak lopen ging nog wel maar naar beneden lopen was echt niet meer grappig, wat een spierpijn zeg!! Weet ik ook weer dat ik toch nog wat spieren heb in m`n benen:P Na 1,5 uur wandelen zagen we in de verte de bus van onze reisorganisatie staan dus toen was het einde in zicht! Toen we weer bij de bus waren was het nog zo`n 20 km rijden naar Ma Chau, het plaatsje waar we de zaterdag ook lunch hadden gehad. In Ma Chau hadden we nog een uur de tijd om wat rond te lopen voordat we onze laatste lunch kregen wat door de kok werd klaargemaakt. Dus alvast wat souvernirtjes (?!?) ingeslagen en daarna lekkere lunch gehad. Na de lunch namen we afscheid van de kok en om 12.00 stapten we weer in de bus die ons 130 km verder zou brengen, weer terug naar het drukke Hanoi. Tijdens de terugweg werden we wel met onze neus op de feiten gedrukt dat het verkeer er toch wel erg onveilig is...we zagen 2 zeer ernstige ongelukken waarbij ook doden waren gevallen....bah! Maar gelukkig kwamen wij om 15.30 weer veilig aan bij ons hotel in Hanoi!! In het hotel hadden we 2 kamers voor 8 personen om ons even op te frissen, dus lekker kunnen douchen en schone kleren aan :D Heerlijk! Om 19.00 gingen we nog uit eten waar we de eerste avond in Hanoi ook goed hadden gegeten, dit was lekker dicht bij het hotel dus ook wel aardig voor onze spieren;) Om 21.30 moesten we weer klaar staan met onze bagage en werden we weer opgehaald bij het hotel door de driver, die ons naar het treinstation in Hanoi bracht. Op het treinstation stond onze lieve gids Mi ook al te wachten met de tickets en heeft zij ons naar de goede wagon gebracht....een hut met 2 stapelbedden. Ik lag bovenin een stapelbed, wat zo ongeveer net paste...Om 23.00 begon de trein te rijden en we zouden (in tegenstelling wat de gids ons zei, dat we om 5.30 arriveerden in Hue) volgens de conducteur om 10.40 in Hue arriveren. Dit was dus wel even een tegenslag maar aan de andere kant, wel een mooie gelegenheid om je spieren rust te geven omdat je toch geen kant op kan in de trein:P

Dinsdag:
Vannacht door al het gehobbel in de trein en de spierpijn en ook nog een zere keel (klaaguurtje:P) redelijk kunnen slapen. Ik werd om 7.30 wakker van een conducteur die met een grote pan rijst in onze hut stond...nou, nee dank je! (alleen als je die pan zag had je al nee gezegd..bah!) Maar goed, gelukkig hadden we nog wat chocoladekoekjes die ook prima als ontbijt kunnen dienen. Om 10.15 kwam de conductrice vertellen dat we bijna in Hue waren gearriveerd en dat we onze spullen vast konden gaan pakken. Om 10.40 was de trein op het treinstation van Hue en werden we opgewacht door onze nieuwe gids hier! Deze bracht ons, samen met een driver van het busje hier naar ons hotel. Heerlijk! Eindelijk weer eens een bed naar 2 nachten harde matjes en een stapelbed in de trein! Nadat we onze spullen op de kamer hadden gezet zijn we tegenover het hotel naar een restaurantje gegaan om te ontbijten/lunchen. Je kan hier in Hue zien dat de tyfoon hier vorige week behoorlijk wat schade heeft aangericht. De gids vertelde ons dat het water in alle straten minstens 1 meter hoog stond, de straten zien daarom nu ook nog erg modderig en er liggen nog veel bomen etc. om. Ook zijn ze druk bezig om de dakplaten weer op de huizen te maken. Gelukkig vertelde de gids ook dat zo`n erge tyfoon maar eens in de 10 jaar voorkomt dus als ik even goed reken...maken wij dat hier waarschijnlijk niet mee gelukkig:P Om 13.30 werden we weer opgehaald door de gids en zijn driver en reden we eerst naar een koninklijk gebeuren...dit was vroeger het paleis van de koning. De oorlog heeft 80% van dit verwoest maar er was nog wel genoeg te zien om een beeld te krijgen van hoe de koning er vroeger leefde. Vervolgens zijn we naar de "ladies pagode" geweest, een tempel hier in Hue. Deze tempel is een van de beroemdste tempel van Vietnam. Na de tempel zijn we terug gegaan naar het hotel. Sommigen gingen nog weer terug naar Hue om de stad verder te bekijken maar aangezien de afgelopen dagen vrij druk waren koos ik ervoor om even in het hotel te blijven samen met Marije en deze weblog te gaan typen.

Vanavond hebben we gelukkig niets meer op het programma staan dus zijn we lekker vrij om te doen wat we willen. Straks eerst eens even een lekkere douche maken, uit eten en dan lekker lezen op het heerlijke bed van dit hotel. Morgenochtend om 9.00 worden we weer opgehaald door onze gids en gaan we nog naar de tombes van de koningen hier in Hue. Hierna rijden we verder naar de stad Hoi an, waar we een aantal dagen zullen blijven.

Lieve mensen, ik hoop door dit verhaal jullie weer een beetje een beeld te hebben gegeven van mijn gebeurtenissen hier in het prachtige en gastvrije Vietnam! Ik wil jullie bedanken voor alle reacties die ik krijg op mijn weblog, echt heel erg leuk om dit allemaal te lezen!

Doe het allemaal rustig aan daar in Nederland! Ik houd jullie op de hoogte!

Heel veel liefs Krista (K)